Yol var ama ne giden var ne gelen

Etkileşim kutusu
Bu haberin ses dosyası henüz hazır değil.
Haberi Dinle
Yorum Yap
Editöre e-posta
Yazıyı Gönder
Çıktı Al
Google Bookmarka Ekle Facebook'ta Paylas Digg Profiline Ekle del.icio.us Profiline Ekle
İLİŞKİLİ HABERLER
Yol var ama ne giden var ne gelen
“Tarihçiler Komisyonu Türkiye için tehlikeli”
Türkiye’de tabu Ermenistan’da resmi görüş
Erivan Kadınlara Emanet
Yol var ama ne giden var ne gelen
Erdinç ERGENÇ /AHURYAN - ERMENİSTAN
Giriş Saati : 25.05.2009 14:46
Yeni Haber
Ermenistan'ın Türkiye sınırına iki kilometre mesafedeki son istasyonu Ahuryan'da eski Şef tren Agop, 16 yıldır boş duran ray ve vagonların nöbetini tutuyor. Zamanın durduğu bu istasyonda 1993'ten beri yaprak kımıldamamış. Sınırın öte yanına giden, ya da öte yanından gelen hiçbir tren, hiçbir yolcu olmamış. İki ülke arasında yol var ama ne giden var, ne de gelen…

MESLEKDAŞA SELAM

16 yıldır süren bekleyiş Agop'un yüzüne umutsuz bir özlemin çizgileri olarak yansımış. 27 yıllık demiryolcu Agop, en çok şef tren olarak gidip geldiği sadece birkaç kilometre ötedeki sınırın öte yanındaki ilk istasyon olan Doğukapı'daki arkadaşlarının akıbetini merak ediyor.
Eskiden her gün gidip geldiği ağırladığı trenler, şimdi onun gibi eski günlere duyduğu özlem gibi kapıların açılmasını bekliyor. Agop, hafızasında giderek silikleşen isimlerden bir tek istasyon şefi Şükrü Bey'i anımsayınca gülümseyerek Türk gazeteciler aracılığıyla ona selam gönderiyor.
Ermenistan ile Azerbaycan arasında Dağlık Karabağ nedeniyle savaş çıkınca kapanan Türkiye-Ermenistan sınırındaki demiryolu hattı bugün kaderine terkedilmiş durumda. Eskiden her gün karşılıklı yük treni ve yazları haftada iki gün de yolcu seferlerinin yapıldığı hattaki son istasyonda artık sadece bekçiler nöbet tutuyor.

HAYAT 1993'TE DURMUŞ

Bir gün trenlerin gelmediğini fark ettiğinde sınırın kapandığını öğrenen Agop, buna çok şaşırdıklarını ancak sebebinin Karabağ olduğunu duyduklarını anlatıyor. "Sınır kapandıktan sonra buradaki insanlar işsiz kaldı. Kimileri buradan ayrı ve şehre çalışmaya gitti" diyen Agop'un sınırın açılması konusundaki fikri sorulunca, "27 yıldır demiryolcuyum, nasıl istemem, tam 16 yıldır çalışmıyorum" diye yanıt veriyor. 1993'e kadar şef tren olan Agop, şimdi istasyon şefiyle vardiyalı olarak bekçilik yapıyor.
Erivan'da tıp fakültesinde okuyan bir kızı ve ortaokulda oğlu olan Agop, sınır kapandıktan sonra maaşının düşmediğini ancak eski günleri özlediğini söylüyor. Tek katlı ve iki gözlü istasyon binasındaki odasında, duvara asılı Sovyet döneminden kalma şapkasını 16 yıldır hiç takmamış. Odasındaki 45 yıllık buzdolabı gibi her şeyin saati 1993'te durmuş.

RAYLAR YENİLENDİ

"1993 yılına kadar yük trenleri her gün bir seferliğine gidip geliyordu. Elbise, meyve, sebze getiriyorlardı" diyen Hagop, şunları anlatıyor:

"Turist trenleri kışın haftada bir gün, yazın ise haftada iki gün sefer yapıyordu. Seferlerde trenler dolu olurdu. Kimisi turist olarak geziyor, kimisi ticaret yapıyordu. Rayların genişliği iki tarafta farklı olduğu için Türkiye tarafındaki Doğukapı istasyonunda aktarma yapılıyordu."

Sınır açılır açılmaz yeniden tren seferlerinin başlaması için rayların da vagonların da uygun durumda olduğunu anlatan Hagop, şimdilik bildiği bir hazırlık olmadığını ancak Gümrü'nün içine doğru giden rayların kısa zaman önce yenilendiğini söylüyor.

KÖYLÜLERİN DE UMUDU SINIRIN AÇILMASI

Ermenistan'ın sınıra sıfır noktasında yer alan Ahuryan'da istasyon binasının arkasında tek katlı üç ev ve burada yaşayan 15 kişi var. Bu evlerden birinden çıkan Hagop Bargisyan, Türk gazetecileri görünce hemen evine davet ediyor. Aslen Muşlu olan ve 1919'da buraya gelen Bargisyan ailesinin evinde Türk televizyonları da seyrediliyor. Taş evin bahçesinde oynayan küçük çocuk da tıpkı Türkiye'de de olduğu gibi dedesiyle aynı adı taşıyor. Bargisyanların en çok merak ettiği şey sınırın ne zaman açılacağı. Çiftçi olan Bargisyan, sınır açılırsa ekonominin eskiden olduğu gibi canlanacağını düşünüyor.