Enkarnasyon ve Dezenkarnasyon

Enkarnasyon ve Dezenkarnasyon

Enkarnasyon

Sözlük anlamıyla "ete bürünme" anlamına gelen enkarnasyon terimi, spiritüalist terminolojide ruhun yoğun bedene bağlanışını ifade eder. Ancak, ruhun bitki gibi etten yapılma olmayan bedenlere de bağlandığı göz önüne alındığında terimin sözlük anlamının spiritüalist terminolojideki anlamı bakımından yeterli olmadığı görülmektedir. Bununla birlikte, terimin yaygın oluşu göz önüne alınarak, neo-spiritüalizmde "enkarnasyon" terimi kullanılmaya devam edilmiştir.

Spiritüalizme göre, ölüm olayı ile yoğun bedenlerini terk etmiş ruhlar, 'spatyum' da bir süre kaldıktan sonra, tekrar yoğun dünyalardan birinde bedenlenmek üzere hazırlık yaparlar. Örneğin, dünyamızda enkarne olacak ruhlar, önce spatyumdaki bedenlerine, yani 'perispri' lerine ihtiyaçlarına uygun bir şekil verirler. Sonra, dünya maddelerinden ibaret olacak maddi bedenlerini bu seyyal beden üzerine derece derece kurmak üzere dünyaya bağlanırlar.

Fizik dünyada doğan her varlığın 'yaşam planı' ve enkarne olacağı ortam (ülke, aile vb.), tekamül ihtiyaçlarına göre spatyumdayken belirlenmiş durumdadır. Ruhun enkarne olması bedenin içine girmesi demek değildir. Zaten ruhun, maddi bir varlık olmadığı için mekânda yer tutması düşünülemez.

Ruhun bir bedene enkarne olması, perisprisi ve birtakım 'akışkan' lar (katı, sıvı ve gaz hallerindeki maddelere oranla, yoğunlukları daha az, vibrasyonel hız düzeyleri daha yüksek, akıcı bir özelliğe sahip süptil maddelere verilen ad) aracılığı ile bedeni etkisi altına alması demektir. Gözlem ve deneyler ruhun bedene bağlanışının, ceninin oluşmasından doğum anına kadar mümkün olduğunu göstermiştir.

Dezenkarnasyon

sözcük anlamıyla “etten ayrılma” anlamına gelip, ölüm denilen olaya Spiritüalist terminolojide verilen addır; solunum ve kalp atışlarının durmasıyla anlaşılan bu olay, Spiritüalizm’de “ruh ile yoğun (fiziksel) beden arasındaki ilişkinin kesin olarak kesilmesi” şeklinde tanımlanır. Fakat buradaki “etten ayrılma” ifadesi vücudun içinden çıkıp gitmek anlamında değil, ruhun vücut üzerindeki hakimiyetini durdurması, vücudu etki altında tutmayı bırakması anlamında kullanılır; çünkü madde-dışı bir varlık olan ruh için, mekanla ilgili olan girmek ve çıkmak fiilleri kullanılamaz. Spiritüalist terminolojideki terimlerle dezenkarnasyon, ruhun, perisprisini bedenden çekerek konsantrasyonunu spatyuma kaydırmasıdır.

Spiritüalistlere göre dezenkarnasyonun oluşumu;
Spiritüalist görüşe göre, ölüm aşama aşama gerçekleşen bir olay olup, can çekişmesi sırasında insan maddi belirtiler bakımından ölmüş sayılmasa da, ruh maddeden kısmen kurtulmuş durumdadır, yani spatyuma geçişi başlamış durumdadır. Ruh bu sırada adeta iki alemde yaşıyor gibidir. Bu durum, ruh ve beden ilişkisinin gevşediği hipnozdaki üç aşamayı andırır: Ölenin “teşevvüş” adı verilen bocalama hali hipnozdaki telkin aşamasına, öldükten sonraki uyuşukluk hali hipnozdaki katalepsi aşamasına, spatyumdaki lüsidite hali de hipnozdaki somnambül aşamasına benzer.

Teşevvüş adı verilen hal şöyle açıklanır: Yeryüzündeki son dakikasını bitiren, gözünü derhal öteki alemde açmaz; bir geçiş dönemi geçirir. Bu geçiş aşamasının en belirgin özellikleri, dezenkarne olan (bedenini terkeden) varlığın, bedenini terk etmiş olduğunu anlayamaması ve maddeye bağlılığını, dünyevi alışkanlıklarını (dünyevi düşünme alışkanlığı vs.) terk edememesi yüzünden girmekte olduğu yeni aleme uyum gösterememesidir. Bu bocalama, kargaşa haline teşevvüş ve bu aşamaya “kendiliğinden imajinasyon aşaması” adı verilir.